24 Şubat 2006

Son dakika gölüyle şampiyon olacağım

Şam piyonuna döneceğim. Şamdak ayısı olmak istiyordum ben aslında ama işte hayat ne götürür kimse bilemiyor değil mi?

Şu haftanın 5. günündeyiz ve ben bunların 3ünde (bugünü de sayıyoruz tabii ki, en şık haraket bugünkü idi) süpper son dakika golleriyle alabora oldum. Ne mutlu bana ki adım Mehmet değil (ah hah).

Sonra niye agresifim ben, niye geçmiyor, niye insanları siktiretmeye başladım, sırayla hergün birinden itinayla nefret edip siliyorum diye düşünüyorum. Niye düşünüyorum ki zaten ben de anlamıyorum, eşşeklik bende, insanlık sizde kalabilir böylece yükünüzü ben taşırım.

Her gün ayrı bir şenlik havasında geçiyor, kimse kimseyi dinlemiyor ve hatta dinlememek ne kelime siklemiyor.

Bağlarım yavaaşça koparken ben şimdiden kendimi kopmuş da gitmiş hissediyorum zaten. Kalan sağlar sizindir, sollar hükümsüz.

1 yorum:

İpek dedi ki...

Ne güzel yazmışın. Sakinleşip tekrar baktığında gülümseyeceksin. (diyor olmam ne anlattığını anlamadığım anlamına gelmiyor tabi :))